Wszycy znają żołnierzy najlepszej armii w galaktyce. Klony, niezależne w myśleniu, niezastąpione na polu walki, stawiają na umiejętności bardziej niż ma liczebność. Jednak nie tylko szkolnie czyni żołnierza...
Aby móc zniszczyć wroga potrzebna jest broń. Podstawowym środkiem ofensywnym armii klonów był karabin blasterowy DC-15s, stworzony przedwszystkim do walki w ciasnych pomieszczeniach. Był bardzo podatny na różnorodne modyfikacje i na jedym standardowym pojemniku z gazem Tibanna pozwalał oddać około 500 strzałów.
Drugą bardzo popularną bronią wśrod żołnierzy była jego dłuższa wersja czyli karabin blsterowy DC-15A, którego maksymalny zasięg po dodaniu trójnogu wynosi imponujące 10 km. Jego wadliwy system celowniczy udało się obejść łacząc go z systemem wizjera w hełmie żołnierza. Imponująca siła ognia pozwalała przebijać na wylot półmetrowe mury z ferrobetonu. Jeden standardowy pojemnik starczał, Podobnie jak w wersji s, na oddanie mniej więcej 500 strzałów, zależnie od kalibracji broni. Posiadał modyfikację dla żołnierzy działających pod wodą, nosiła on oznaczenie DC-15/sea.
Środkiem defensywnym każdego klona była zbroja, w której projektowanie osobisty wkład miał Jango Fett. Składała się z dwudziestu plastoidowych elementów i ważyła około 40 kg. Poprzez nieznajomość kaminoniańskich ludzkiej fizjologi zbroja była niewygodna i nieporęczna, a przez żołnierzy była nazywana ,,pudłem". Na pasie z wyposażeniem oprócz zasobników znajdował się cylindryczny granat, który mógł służyć również jako źródło energii. Najbardziej wielofunkcyjną częścią wyposażenia był hełm, wzorowany na mandaloriańskim buy'ce.
Posiadał filtr oddechowy, który filtorował gazy bojowe oraz przez krótki czas pozwalał na przeżycie w przestrzeni kosmicznej. Wewnętrzny system wyświetlania HUD pozwalał na widzenie w podczerwieni oraz posiadał system wygaszania światła, który aktywował się w przypadku oślepiajacych eksplozji. Dodatkowo na wizjer hełmu mogła zostać nałożona perspektywa z systemu wyświetlania innego żołnierza. Jakby tego mało, wbudowane wygłuszacze dźwięku automatycznie wyciszały odgłosy eksplozji.
Do hełmy posiadały miejsce na liczne zewnętrzne modyfikacje, takie jak latarek na skroniach czy noktowizora. Jego wykończenie było zaokrąglone, nie licząc podłużnego elementu na szczycie, który był obudową dla anteny komunikacjyjnej.
Dodatkowo pancerz posiada buty z systemem magnetycznym przydatnym w warunkach zerowej grawitacji, oraz panel komunikatora umieszczony na lewym przedramieniu.
W ramach ciekawostki poniżej wymieniłem znane modyfikacje fazy pierwszej zbroi klona i z góry zastrzegam: w przeciwieństwie do reszty artykułu niektóre mogą być niekanoniczne.
Klony podwodne
Ten rodzaj pancerza wyróżniał się systemem pozyskiwania powietrza z wody, wodoodpornym i szczelnym skafandrem oraz płetwami zamiast butów. Modyfikacje te umożliwiały klonom walkę w środowisku podwodnym nawet przez kilka dni.
Klony śnieżne
Pancerze klonów, mających uczestniczyć w walkach na planetach o mroźnych klimatach, uzupełnianie były o termoszczelne skafandry, systemy ogrzewające oraz kamy, osłaniające i ogrzewające uda.
Klony z miotaczami ognia
Klony, mające obsługiwać miotacze ognia, wyposażane były w pancerze, przypominające wyglądem zewnętrznym zbroje klonów śnieżnych. Różnica polegała na tym, iż wyposażane one były w system chłodniczy i wykonywano je z odpornego na działanie ognia i wysokie temperatury materiału.
Piloci od tajnych operacji
Piloci, wypełniający tajne misje, wyposażani byli w zmodyfikowane pancerze, który miał udoskonalony, zabudowany system oddechowy oraz unowocześnioną aparaturę nadawczo-odbiorczą. Zabudowania słuchawek i anten komunikacyjnych pozbawiły hełmy tych pilotów tradycyjnego kształtu.
Klony z plecakami odrzutowymi
Niektóre klony wyposażane były w plecaki odrzutowe, umożliwiające im walkę z powietrza lub pokonywanie średnich wysokości. Jedyną modyfikacją pancerza było w takim przypadku uzupełnienie o sam plecak.
Klony-specjaliści od tajnych operacji
Mający wykonywać tajne misje żołnierze wyposażani byli w zmodyfikowane pancerze o unowocześnionym systemie komunikacyjnym. Sprawiało to, iż wykończenia hełmów na wysokości uszu układały się w sześciokątne bryły.